Ik ben Ester. Zo heet ik, omdat mijn moeder me graag zo wilde noemen. Mijn vader ging akkoord nadat de ‘h’ verwijderd was. Ik ben op 22 december 1972, tien dagen na de uitgerekende datum, geboren.
Mijn ouders waren blij met me. Ik heb altijd het gevoel gehad dat ik heel erg gewenst was, ik wist dat ze hun best hebben gedaan om mij te maken. Maar als ik terugkijk op mijn jeugd vind ik die zelf niet zo vrolijk. Mijn ouders scheidden toen ik elf jaar oud was, mijn vader vertrok op een dag naar zijn werk en kwam niet meer thuis. Als ik terugdenk aan die tijd word ik er nog verdrietig van. Tussen mijn vader en mij is het nooit meer helemaal goed gekomen.
Op mijn zestiende verliet ik het ouderlijk huis (dat van mijn moeder). Ik heb vervolgens op eigen kracht mijn VWO afgerond en ben uiteindelijk na wat omzwervingen in Haarlem beland, waar ik HEAO heb gedaan. Toen braken absoluut vrolijker tijden aan, ik ontmoette de vader van mijn kinderen, we gingen samenwonen en trouwden. We kregen samen twee prachtige dochters. Inmiddels zijn we alweer jaren gescheiden, maar de kinderen voeden we nog steeds samen in liefde op.
Nu woon ik dus samen met twee prachtige meisjes in een fijn huis in Hilversum. Een echt meidenhuis hebben we, met een lichtblauwe keuken en mintgroene kozijnen. Een fijne plek, waar iedereen ‘er mag zijn’. En die ik de helft van de week zonder de meisjes bewoon, omdat ze dan bij papa zijn.
Dat alleen zijn is dubbel. Ik mis ze, ze horen natuurlijk eigenlijk gewoon altijd bij me te zijn, maar ik heb zelf ook ruimte nodig. Ruimte om te werken, centjes te verdienen en het huishouden te draaien, maar ook ruimte om gewoon even te ‘zijn’. En heel alleen is het ook weer niet hoor, want ik ben geregeld bij mijn lief te vinden, of hij bij mij. Ik ben gek op hem en zijn kinderen.
Ik vind een paar dingen heel belangrijk. Zo geloof ik, ondanks alle ellende in de wereld, in het goede in mensen. Ik vind het akelig hoe we met onze planeet omspringen, heb soms het gevoel dat ik er als individu niet meer toe doe (‘it”s all about the money’), maar heb wel mooi gespaard voor zonnepanelen op mijn dak. Ik wil graag mijn kinderen op liefdevolle wijze begeleiden naar volwassenheid, waarbij ze mogen zijn wie ze zijn, in al hun schoonheid, met hun kuren en nukken. Ik vertel graag verhalen. Ik wil graag altijd alles ‘goed’ doen. Ik krijg daarvoor ook graag een aai over mijn bol. Ik hou van mooie dingen, draag met trots mijn grootmoeders diamanten ring en hecht dan ook wel aan symbolen. Ik vloek teveel en te vaak (en dat is soms heeeeeerlijk!) maar weet me ook keurig te gedragen. Ik ben geen allemansvriend en maak niet zo heel makkelijk contact. Ik maak het dan graag persoonlijk, met koetjes en kalfjes heb ik niet zoveel. Ik ben een trotse vrouw.
Ik heb wat mensen die mij goed kennen uitgenodigd om hier te vertellen wat mij, in hun ogen, nou kenmerkt. Daarover later meer…
