Wij, Ester’s ouders, wilden dolgraag kinderen. Na jaren van dokteren en een operatie, bleek dat dit voor ons samen niet mogelijk was. Artsen adviseerden ons om aan adoptie te denken. Toen hoorden we over een andere mogelijkheid, KID (kunstmatige inseminatie met donorsperma). Ons kind zou dan in ieder geval herkenbare erfelijke eigenschappen van een van ons hebben.
Mijn toenmalige gynaecoloog Dr. Prummel, weigerde vanwege zijn christelijke geloofsovertuiging iedere vorm van medewerking. Hij wilde ook geen naam noemen van een artsen die ons misschien wel zouden willen/kunnen helpen. Internet en Google bestonden toen nog niet.
Ik was radeloos. Toen op een avond zag ik een programma van de NVSH gepresenteerd door Prof. Dr. C. van Emde Boas, psychiater en seksuoloog. Ik heb hem toen de volgende dag gebeld en wij konden een dag later al bij hem terecht. Hij had alle begrip voor onze kinderwens. Hij, Dr. L.I. Swaab, gynaecoloog, en een psycholoog hebben ons toen geholpen. Wij zijn uitgebreid en met de grootste zorgvuldigheid en integriteit door hen onderzocht en getest en begeleid, voordat we in aanmerking kwamen voor KID. Zij hielpen ons, wensouders, met het krijgen van onze fantastische dochter Ester, het mooiste wat mij in mijn leven is overkomen! De donor bleef anoniem. Ik weet me nog te herinneren dat die bewuste dag in maart 1972 er een jonge man bij Dr. Swaab naar buiten kwam. Het zou de donor geweest kunnen zijn.
Natuurlijk heeft niemand ooit kunnen bedenken dat de tijden zo zouden veranderen, dat we Ester moesten vertellen dat haar vader niet haar biologische vader was, en dat donorkinderen daar later zoveel problemen mee zouden kunnen krijgen. Ik als Ester’s moeder wil dan ook alles doen om haar met haar zoektocht naar haar biologische familie te helpen.
