Zus #2

In mei ging ik met ‘mijn kleine zus’ Saskia uit eten. Ons eerste avondje uit. We hadden een heerlijke avond in Katwijk, aan de boulevard. Ik ontmoette zoveel warmte daar, zowel in haar grote gezin als bij haar… Na afloop liepen we naar het strand met maakten we een selfie waar we heel gelukkig samen op staan.

Ik reed naar huis. Op de rand van mijn bed gezeten, appten we nog na (was fijn he, zus!), toen ik ook nog heel eventjes mijn mail checkte. Daar las ik een bericht van een vrouw die getest had bij 23andme. Tot haar verrassing bleek ze een (half)zus te hebben in die database: ik.

Tja, van slapen komt dan niet zoveel meer. WTF, Saskia, wakker worden, we hebben er een grote zus bij!

Saskia en ik hadden elkaar al ontmoet, voor we wisten dat we zussen waren. Deze zus was helemaal nieuw en onverwacht en kwam zomaar ineens op een vrijdagavond uit de lucht vallen. Ik vond het spannend, mailde haar terug en hoopte snel van haar te horen. Want we hebben natuurlijk niet de garantie dat elke ‘half sibling’ die we vinden, ons ook wil ontmoeten en een relatie wil opbouwen.

Inmiddels  hebben we veel contact met elkaar. Ik ben bij haar op bezoek geweest. Ze woont in Amerika. Stond ik daar met mijn koffertje voor haar deur. En op dit moment is ze in Nederland en heeft Saskia haar ook kunnen ontmoeten.

Allebei mijn zussen zijn echt heul errug leuk. Ik ben een gelukkiger mens nu ik weet dat zij er zijn. En we zijn niet de enigen. Sinds veel Nederlandse donorkinderen FTDNA doen, regent het voor velen zussen en broers.

En ik? Ik ben nooit meer enig kind… Ik heb gewoon een zussengroep op Whatsapp! Ik ben rijk!!!