Recent werd ik gewezen op dit rapport. Het is van het Centrum voor Ethiek en Gezondheid en gaat over het maken van geslachtscellen in het lab. En om de gedachte daaraan wat lichter verteerbaar te maken, noemen we het in-vitrogametogenese ofwel kortweg IVG. Dat klinkt een beetje als IVF en dat maakt het al een stuk minder griezelig. Vindt u ook niet?
Ze kunnen het al, de wetenschappers. Ze kunnen geslachtscellen maken uit andere cellen. Zodat iedereen straks werkelijk een eigen kindje kan krijgen. Je kunt zelfs bevrucht worden met je eigen cellen. Wow. Lekker dan.
Ik werd op het rapport gewezen, omdat er een verwijzing naar deze website in staat:
“De website Ester: verhaal van een donorkind illustreert hoe ingrijpend het voor een donorkind kan zijn als het geheim over zijn of haar ontstaan pas later ‘explodeert’.” Mijn website wordt dus aangehaald, om te beargumenteren dat het belangrijk is je kind vroeg over zijn of haar herkomst te informeren. Even verderop op pagina 21 lees ik: “Tegenwoordig is er dan ook een breed gedragen consensus dat het de voorkeur verdient om kinderen reeds op jonge leeftijd te informeren over hun herkomst.”
Maar mijn website gaat over zoveel meer! Ik vind het namelijk ook niet okay om donorkinderen te fabriceren die pas op hun zestiende mogen achterhalen wie hun onbekende ouder is. Als ze de mazzel hebben met Nederlands materiaal te zijn gemaakt. En zelfs kinderen met een bekende donorvader leven niet in een sprookjeswereld. Van dit filmpje brak mijn hart. En dan denken we dat we het nu allemaal goed geregeld hebben? Alstublieft ouders. Een kinderwens kan groot en heftig zijn, maar denk aan uw toekomstige kind! Liefde. Maakt. Niet. Alles. Goed.
Wat verder opvalt aan het rapport is het hoofdstuk over ‘de belangen van het kind’. Wonderlijk hoe dat soort hoofdstukken toch altijd weer gaat over de wensouders en nauwelijks over de kinderen. Ik stel me zo voor dat eenieder die meeschreef aan dit rapport wel een kinderloos iemand kent die hij of zij graag een kind gunt. Ik herken dat gevoel wel. Maar denk ook aan de kinderen. Kinderen horen op te groeien in de wetenschap wie hun beide ouders zijn. Het spijt me, maar ik ben gewoon geen fan van geknutsel met kinderen. Echt niet.
En dan wordt er wel eens onderzoek gedaan he, onder kinderen. Natuurlijk hebben die kinderen er geen probleem mee hoe ze verwekt zijn! Kinderen zijn immers eindeloos loyaal aan hun (opvoed)ouders. Dat besef, het gemis, komt vaak pas later in het leven. En er is verdorie moed voor nodig om het toe te laten. Het verlangen om te weten wie je bloedverwanten zijn. Het zelf krijgen van kinderen heeft voor mij heel zichtbaar gemaakt wat ik mis…
Je hebt helemaal gelijk, Ester.
En al lezende groeit ook de wetenschap.