Donorfamilie

Bijna een jaar zijn we nu met zijn drieën in onze ‘donorfamilie’. Nicole, Saskia en ik. Het is fijn en gek tegelijk, om op je vierenveertigste zussen te vinden. En het is spannend om elkaar een plekje in je leven te geven. Er is geen draaiboek, je moet het eigenlijk gewoon maar uitzoeken samen. Laatst vroeg iemand: is dat dan net zoals een echte zus? Eentje waarmee je bent opgegroeid?

Die vraag kan ik natuurlijk niet beantwoorden. Ik was vierenveertig jaar enig kind. Maar met elkaar opgroeien geeft ongetwijfeld een extra dimensie aan je verwantschap. Eentje die wij niet hebben. Daar kan ik tegenover stellen dat Nicole en Saskia nooit de haren van mijn barbiepoppen hebben geknipt. Ik vond ze meteen heel erg lief en dat is nog steeds zo. Voor mij zijn het ‘gewoon’ mijn zussen.

Kort geleden belde Saskia me op een ochtend. Ze klonk een beetje in paniek, want we hadden een nieuwe hoge match op MyHeritage. Dat is een van de DNA databanken waar we in staan om familie te vinden en gevonden te kunnen worden. Ik hoopte op een ‘first cousin’, want Nicole en ik zijn druk bezig met stambomen om onze donorvader te vinden. Een first cousin van vaders kant maakt onze zoektocht een stuk overzichtelijker, dan hebben we de beste man in een vloek (ik) en een zucht (Saskia) gevonden.

Ik logde in bij de databank en begreep van Saskia dat het ernstiger was. Geen neef maar een zus. Een zus. Een zus. Een zus!!!!! Een nieuwe zus die we al kenden, ze zat al in onze Facebook groep met donorkinderen die bij dokter Swaab vandaan komen. Uit haar voorstelbericht in de groep, wisten we dat ze een broer heeft aan vaderskant die ze een keer ontmoet heeft. We puzzelen wat en al snel blijkt dat we dus echt een nieuwe broer hebben. Een broer!!! En die broer is de broer van de zus van de broer van mijn zus.

Succes met uitvogelen wat daar nou net stond in die laatste zin. Ik leg het je nog wel een keer uit. Later.

Op vrijdag 23 maart werd onze donorfamilie uitgebreid met een broer en een zus. Ik ben trots en blij. Het is weer een nieuw hoofdstuk. Hoe ga je met elkaar om? Geef je elkaar een plekje in je leven? Hoeveel familiebijeenkomsten kun of wil je eigenlijk sowieso bezoeken in pakweg een jaar? Hoe denken we allemaal over het fenomeen ‘familie’? Willen we elkaar leren kennen of is het ‘weten’ voldoende? Hebben we die krakende knieën dan echt allemaal van hem? En geeft die broer nou een doorkijkje naar hoe mijn biologische vader eruit ziet?

Wordt vervolgd…