Lieve mensen

Ik heb een rotsvast geloof in het goede in de mens. Noem me naïef, maar dat is eigenlijk altijd zo geweest. Ik schrijf dat toe aan mijn oma Dini, je weet wel, die van de overheerlijke appeltaart. Dat was zo’n lieve zachte vrouw! De zoektocht naar mijn vader heeft me gesterkt in dat vertrouwen. Want ik heb op deze spannende reis ontzettend veel lieve en behulpzame mensen getroffen. 

Andere (volwassen) donorkinderen, die me als geen ander begrijpen en steunen. We richtten met zes van hen de Donor Detectives op (magisch!), met familie-detective Els als steun en toeverlaat. Of het nou om emotionele of praktische ondersteuning gaat, op de gekste momenten van de dag, die club en Els stonden altijd voor me klaar.

Ik heb ook veel praktische zoekhulp gekregen. Van Ivo, mijn briljante zoekengel die, na een uurtje turen, alle namen in mijn tientallen stambomen uit zijn hoofd kende. Van mijn zussen Nicole en Saskia. Nicole en ik vonden samen het snijpunt tussen stambomen van een paar DNA-matches, onze Amsterdamse voorouders Christoffel Korf en Katrina de Buijzer. Dat was het begin van de oplossing van onze puzzel. En Saskia, altijd scherp op nieuwe matches. Van alle broers en zussen, als ik geld nodig had om mensen te testen. Willen jullie me alsjeblieft 25 euro overmaken, dan koop ik een paar testjes? 

Ook wildvreemden waren niet te beroerd mij te woord te staan, te ontvangen of te helpen. Ik heb met veel mensen ‘out of the blue’ contact opgenomen de afgelopen jaren. Zonen van de betrokken artsen, die mij buitengewoon vriendelijk ontvingen. Een met Leo Swaab bevriende gynaecoloog, een stagiair van Coen van Emde Boas… Overal ging ik langs, al of niet gewapend met oma’s appeltaart. Iedereen was eigenlijk gewoon altijd even vriendelijk en begripvol.

Mensen die mij nooit ontmoet hebben, hebben mij de namen van hun ouders, grootouders of overgrootouders verstrekt. Amerikaanse matches die mij hielpen zoeken naar Nederlandse voorouders in hun boom. René, Corina en Martijn, die wel voor me wilden testen. Martijn staat hierboven met mij op de foto. Hij is mijn oudste broer en wettig kind van Gerard.

Een paar jaar geleden kende ik al deze mensen niet. En allemaal hebben ze een rol gespeeld in mijn zoektocht. Zijn ze een stukje van mijn puzzel. Belangeloos. Liefdevol. Geweldig.

Maar de allerliefsten, dat zijn natuurlijk de mensen om me heen. Ik heb het ze niet altijd makkelijk gemaakt in al mijn vastberadenheid (understatement). Ook zij hebben bijna allemaal een testje voor me gedaan. Om mogelijk anderen weer te helpen in hun zoektocht. 

Ik ben een rijk mens. Ik ken mijn wortels. En al die lieve mensen.