Gerard was een Amsterdammer. Ik heb generaties lang in Amsterdam gestamboomd voor ik hem vond. Ik ken het Amsterdams archief inmiddels op mijn duimpje. En als je hem dan gevonden hebt? Wat dan?
Ik ben op zoek gegaan naar een manier om de beste man een plekje in mijn leven te geven. Een passend plekje voor een overleden man met wie ik 50% van mijn DNA, maar geen leven deel. Een manier om het einde van mijn zoektocht te markeren.
Het werd een schilderij. In opdracht vervaardigd door Eric Tiggeler. Ik had al een mooi werk van het nabij gelegen Landgoed Zonnestraal van hem in huis en droomde over een schilderij van een plek die belangrijk was voor Gerard. Eric heeft foto’s gemaakt op twee plekken: de Sociale Verzekeringsbank in Amsterdam (het huidige Apollo House), waar Gerard als kind woonde en de Assumburg in Amsterdam Buitenveldert, waar hij met zijn gezin woonde tot hij in 1991 overleed. Mede op zijn advies en dat van mijn oudste broer Martijn, koos ik voor het eerstgenoemde.
Nu is het klaar en hangt het hier. Het is een tijdloos doek, niets op het schilderij verwijst naar de tegenwoordige tijd. Geen auto’s of parkeerautomaten. Het is ook wat melancholisch: het weer is druilerig, de wolkenlucht oud-Hollands en de plassen op straat weerspiegelen het gebouw. Het is ook stil. Leeg. Een beetje zoals Gerard voor mij is. Hij is er wel, maar maar ook weer niet. Ik kan het gebouw zien, maar heb geen idee wat er zich binnen heeft afgespeeld. Zoiets…
